Samen met bewoners naar een Nieuw Twekkelerveld

Open communicatie en heldere verwachtingen

Hoe geven we de wijk een impuls? In Twekkelerveld gaan bewoners daar zelf een steentje aan bijdragen. Door het wegvallen van geld van het rijk werkten de gemeente Enschede en de woningbouwcorporaties al samen om met name de fysieke leefomgeving op een efficiëntere manier te beheren. Maar in de wijk speelt veel meer. ‘In deze wijk staan veel goedkope sociale huurwoningen. Er wonen veel kwetsbare mensen, die moeite hebben de eindjes aan elkaar te knopen of kampen met bijvoorbeeld eenzaamheid. Er is ook een flinke groep studenten van de Universiteit Twente die hier goedkope huurruimte vindt.  Daarnaast zijn er veel actieve mensen die graag willen bijdragen aan de wijk’, legt wijkregisseur Manon uit.

Samengeknepen billen

De oude manier van werken was dat bij verbeterplannen de woningbouwcorporatie en de gemeente beslisten wat goed was voor de wijk. Vanuit de wijk werden wel wensen en ideeën opgehaald, maar die konden door gebrek aan budget lang niet altijd worden gehonoreerd, wat de animo om nog eens mee te praten niet verbeterde. ‘Plat gezegd was het zo dat wij een besluit namen en dan met samengeknepen billen afwachtten hoe de wijk zou reageren. Nu willen we al veel meer aan de voorkant de bewoners meenemen. Dat betekent dat wij als professionals niet zeggen: wij zijn deskundig, en daarom doen we het zo. Nee, we moeten onze deskundigheid delen met de bewoners zodat zij een goede inbreng kunnen leveren of zelfs een weloverwogen keus kunnen maken’, leggen de twee uit.

Daarom is het zaak een zo breed mogelijke afspiegeling van de wijkbevolking mee te laten doen. Natuurlijk hadden Domijn en gemeente al wel contacten in de wijk. ‘Maar de groep actieve buurtbewoners bestond wel vooral uit iets oudere, autochtone mensen. Niks mis mee, maar het is natuurlijk niet representatief voor de hele wijk’, weet Robin.

Veel geleerd

Daarom bewandelt project Nieuw Twekkelerveld nu andere wegen. Studio Vers Bestuur ondersteunt daarbij, door vanuit haar ervaring met participatie deelnemers te informeren en te inspireren. ‘Het is een zoektocht. Maar we hebben in een jaar al ongelooflijk veel geleerd’, vindt Manon.

Eerst is het zoeken naar de mensen die zouden kunnen en willen meepraten over de wijk. Gelukkig heeft Twekkelerveld al een sterk netwerk aan ‘ogen en oren’ in de wijk, van wijkverpleegkundigen tot sportverenigingen,  van scholen tot woonconsulenten, de wijkagent, wijkcoaches en wijkbeheerders. Manon: ‘Je moet ook gebruik maken van wat je al hebt, je hoeft niet een compleet nieuw netwerk op te zetten’. Het al bestaande Bewonersplatform wil graag een klankbord zijn, maar geeft terecht aan dat zij niet namens de wijk willen en kunnen spreken. Het platform wil wel een belangrijke rol spelen bij het zoeken naar de juiste mensen per onderwerp. In Twekkelerveld zijn de thema’s gevarieerd: klimaat, energie, prettig wonen, huis van de wijk en inclusief. Sommige zullen een lang traject vragen, zoals het realiseren van een huis van de wijk. Andere, zoals het vergroenen van straten, kunnen al snel hun beslag krijgen. ‘We zoeken een mix van kleine, relatief makkelijk te realiseren projecten waarin bewoners snel zien dat ze er voordeel bij kunnen hebben en de wat meer abstracte projecten, die een langere adem vragen’, zegt Robin.

Open eindjes

De twee kunnen, ondanks hun enthousiasme, ook valkuilen benoemen. Zo kan het lastig zijn om mensen in je organisatie en de lokale politiek warm te laten draaien voor een nieuwe manier van werken die nog geen succes heeft opgeleverd, en die veel flexibiliteit vraagt. ‘Je moet meer open eindjes accepteren, en besluitvorming is ook niet zo strak meer te plannen. Iedereen krijgt een andere rol. Ook voor bewoners zal het wennen zijn dat ze al aan het begin verantwoordelijkheid krijgen. Achteraf aanschoppen tegen een besluit wat al is gevallen is makkelijker. Maar toch denk ik dat uiteindelijk iedereen liever het spel meespeelt dan aan de zijlijn te staan’.

En nog een belangrijke: voor je bewoners bij besluitvorming betrekt moet je als organisatie zelf heel goed nagaan waarom je voor participatie kiest, en waar de grenzen liggen. Manon: ‘De verwachtingen moeten heel helder zijn. Je moet dus ook durven zeggen: hier ga je niet over. Als er geen duidelijke kaders zijn, raken bewoners gefrustreerd omdat ze er andere verwachtingen bij hadden. Het vraagt van alle kanten dat je je open en kwetsbaar durft op te stellen’.

Citaat: ‘De verwachtingen moeten heel helder zijn. Je moet dus ook durven zeggen: hier ga je niet over’. Wijkregisseur Manon Jannink.

Tekst Frederike Krommendijk, illustratie Elisabeth van der Spek

Meer projecten

‘Terug naar de stam en het kampvuur’

Expeditie Regio Zwolle – Hackathon

Gemeente Staphorst schrijf geschiedenis met inwonersparticipatie

Inspiratiemiddag Festina Lente – 20 mei

Inwonerparticipatie in ’t kort

Mogen we voorstellen…